Sonic Soireé
Naive Set en Blackie & The Oohoos in de Brakke Grond
Toch nog een beetje ‘oud en nieuw’ op deze 40e editie van Sonic Soireé in het Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond in Amsterdam. Twee bands met oud en nieuw werk op deze eerste donderdag van het nieuwe jaar. Eerst Naive Set, de Amsterdamse band die net voor de jaarwisseling een tweede album uitbracht met frisse, rechttoe-rechtaan gitaarmuziek. Daarna Blackie & The Oohoos uit Antwerpen. Twee bands, twee richtingen in de popmuziek.
Blackie & The Oohoos is de band van de zusjes Loesje en Martha Maieu. Voor LiveStreamMagazine betekent dit overigens een weerzien met de twee muzikale zussen. Beiden maken namelijk deel uit van de Belgische indie-rock band Flying Horseman die wij op 17 december nog aan het werk zagen in het Utrechtse poppodium EKKO
Vanavond voeren de zusjes hun eigen band aan en laten het publiek kennis maken met een aantal nummers van het op 12 februari te verschijnen album ‘Lacuna’. In drie kwartier brengt de band zes nummers van dit nieuwe album ten gehore waaronder In Silence, Hero, Golden Rain en Lost Planet. Met de titelsong When Lights Falls In horen we twee nummers van het album ‘Song For Two Sisters‘ uit 2012. Verder speelt de band met Plain Gold Ring een cover van Nina Simone. Welkom in de duistere wereld van Blackie & The Oohoos.
Lost Planet
Naast de zusjes Maieu bestaat Blackie & The Oohoos uit Alfredo Bravo (drums) en Milan Warmoeskerken (gitaar, basgitaar, toetsen). De sterk elektronisch getinte muziek van deze formatie komt het best tot zijn recht in kleine tot middelgrote zalen. In een zaal zoals de Brakke Grond. Een echte festivalband zal Blackie & The Oohoos waarschijnlijk nooit worden. Daarvoor zijn de nummers net iets zwaar, net iets te weinig op de massa gericht.
Tegen het einde van de set is het even slikken voor de zusjes Maieu en Blackie & The Oohoos. Zeker, er klinkt een beleefd slotapplaus als de laatste tonen van Lost Planet de Rode Zaal van de Brakke Grond uit zweven, maar het echte enthousiasme ontbreekt. Onbekendheid met, of juist overweldigd door het nieuwe werk? Of vecht het aanwezige publiek tegen een laatste restantje brakheid als overblijfsel van de nieuwjaarsviering?
Hoe dan ook, het gevolg is dat een toegift achterwege blijft en het publiek Drive – dat samen met het van het album ‘Song For Two Sisters‘ afkomstige Joey als ‘bis’ op de speellijst staat – tegoed houdt. We moeten het vanavond doen met de negen nummers die wel worden gespeeld. Maar wat klinkt deze mix van veel nieuw en een beetje oud mooi. Nu eens dromerig en sfeervol, dan weer donker en onheilspellend.
Naive Set
Waar Blackie & The Oohoos het met name moet hebben van de elektronica draait het bij Naive Set om zorgeloos klinkende gitaren, harmonieuze samenzang en heerlijk springerig drumwerk. Liedjes in de traditie van The Feelies of The Kinks, maar met genoeg eigen smoel om ze fris en modern te laten klinken. De muziek is vooral ook vrolijk en wat dat betreft zet het in het Duits gezongen beginnummer Spass gelijk de toon.
Van de tien andere songs die Naive Set vanavond speelt zijn er acht afkomstig van het nieuwe album ’Dragon’ en twee van ‘Reclining Nude’ (2013). Mooiste nummer? Voor mij persoonlijk He Will Lead You Home. Vanavond net even ietsje breder uitgesponnen en spannender dan op het album. Het zou mij niet verbazen als we deze band komende zomer terugzien op een flink aantal festivals.
Tekst en Foto’s : © Herman Sixma
Op zoek naar pareltjes in de Vlaams/Nederlandse muziek
Het is verleidelijk om op deze kille herfstavond te blijven hangen in het eetcafé van het Vlaams Cultuurhuis de Brakke Grond in Amsterdam. De menukaart – met bijvoorbeeld een hoofdgerecht van Stoofvlees en Leffe Dubbel – lonkt. Maar de menukaart van Sonic Soirée #28 lonkt net even iets meer ….
‘Sonic Soirée, elke maand op zoek naar die ene band die boven de Lage Landen uitsteekt. Breekt de muziek uit de kaders? Experimenteert ze erop los? Wij tonen je de mooiste Vlaamse en Nederlandse muziekparels’. Op deze manier kondigt de website van de Brakke Grond haar muziekavonden – met groepen of solisten die meestal (nog) niet of nauwelijks bekend zijn – aan. Op deze 6e november 2014 zijn dit; Samowar (BE), Bird on the Wire (NL) en Mon-o-Phone (BE).
Samowar
Op het podium staan een keyboard en mengpaneel, twee microfoons, wat elektronica en twee monitoren. In rode letters de naam Samowar, het soloproject waarmee de Antwerpse Leen Diependaele inmiddels in België een aardige prijzenkast kan vullen. Winnaar Theater aan Zee 2013, finalist Humo’s Rock Rally 2014 en recent winnaar van de wedstrijd van het Belgische muziekplatform VI.BE. In 30 minuten laat Samowar zien dat muziek niet alleen mooi kan zijn om naar te luisteren, maar soms ook fascinerend is om naar te kijken.
Met behulp van Leen’s stem, een loop-station en elektronica worden de nummers voor de ogen van het publiek laag voor laag opgebouwd. Elektronische popmuziek, waarbij te denken valt aan Björk of Laurie Andersen. Wel dreigt na drie of vier nummers een gevoel van ‘meer-van-hetzelfde’. De toekomst zal uitwijzen of zo’n project in deze vorm echt een ‘blijvertje’ is. En de naam Samowar? Die staat voor een Russisch-Turkse theemachine en betekent letterlijk ‘zelfkoker’. En ja, dan blijken naam en optreden naadloos op elkaar aan te sluiten.
Bird on the Wire
Ingeklemd tussen Samowar en het afsluitende Mon-o-Phone, lijkt Bird on the Wire een wat vreemde eend in de bijt. Omdat ze uit Amsterdam komen, maar ook omdat na het ombouwen een volledige band op het podium staat bestaande uit Rosa Ronsdorf (gitaar, zang), Nina de Jong (drums), Sven Hamerpagt (basgitaar) en Aino Vehmasto (toetsen en zang). Bird on the Wire speelt, zoals ze zelf zegt, dromerige pop met een donker randje. Verhalen in liedjesvorm, omlijst met melodische drums en psychedelische gitaarpartijen en toetsen. Beïnvloed door groepen als Velvet Underground en Warpaint.
In mei 2014 bracht Bird on the Wire haar eerste cd – Our Hands Meet on the Moon – uit. En natuurlijk staat dit album vanavond centraal. Maar ook enkele nieuwe nummers passeren de revue, zoals het prachtige Baby. Al met al een mooi en sfeervol optreden met af en toe een venijnige uithaal. Begin 2015 voert de vogeltrek hen naar België, Frankrijk, Duitsland en Scandinavië.
Mon-o-Phone
Het afsluitende Mon-o-Phone heeft in meerdere opzichten twee gezichten. Letterlijk, door de twee muzikanten die op het podium in de schijnwerpers staan: zangeres Ciska Vanhoyland en multi-instrumentalist Koen Brouwers, ofwel Ms en Mr Phono. En figuurlijk door de twee uitgebrachte albums The Great Depression Of Mr And Ms Phono (2011) en Escapism (2014) die elk een geheel eigen sfeer ademen.
Het is ook nog eens de tweede keer dat het duo een Sonic Soirée avond mag afsluiten. In 2011, met een verbeten en rauwe setlist die paste bij de sfeer van het eerste album en door VPRO’s 3voor12 werd omschreven als ‘…. duister waarbij de seks van het podium afspat’. En nu, precies drie jaar later, met een concert dat nog steeds een aantal duistere elementen bevat, maar waarop in zijn totaliteit best het etiket ‘sensueel en dromerig’ kan worden geplakt. Met Oosterse invloeden. De sfeer van vooral het laatste album. Een sfeer die op het podium door Ms en Mr Phono – voor de gelegenheid bijgestaan door een extra drummer – volledig wordt waargemaakt. Een prachtige afsluiter van Sonic Soirée #28. En een mooi moment om daarna nog snel even het (eet)café in te duiken voor een echt Belgisch pintje.
Tekst en foto’s: Herman Sixma