Vondelpark
Rita Zipora & Celine Cairo in Vondelpark
Terwijl zo’n 250 km zuidelijker duizenden muziekliefhebbers zich verdringen voor de diverse Pinkpoppodia is het in het Vondelpark aanmerkelijk rustiger. Hier geen grote namen in de vorm van Red Hot Chuilli Peppers, Rammstein of Paul McCartney maar wel veel sfeer en gemoedelijkheid, en twee bands met een geheel eigen muziekstijl en een vrouw als leading lady. Eerst genieten van de springerige, Nederlandstalige elektropop van Rita Zipora. Daarna een uurtje wegdromen bij het mooie volle geluid van Celine Cairo en haar band.
Als een vader zijn zoontje voetballes geeft en twee honden vechten om een tennisbal wordt op het podium van Openluchttheater Vondelpark alles in gereedheid gebracht door en voor Rita Zipora. ‘Even een soundcheck-liedje doen?’ vraagt Zipora aan de mannen achter de mengtafel. ’Ik heb het door / Jullie zeggen / Wat jullie denken / Dat ik hoor / ‘k Heb jullie door / Jullie zeggen / Wat de ander / Wil dat ‘ie hoort / Het is te laat / En er is tijd / Altijd tegelijk / Altijd tegelijk’. Het nummer Tik De Box van haar album ‘Stroom’ klinkt prima. Misschien de hihat een tikkie zachter? En de drumpads iets luider? Voor de rest, niks meer aan doen. ‘Over zes minuten zijn we terug’, belooft Rita het publiek.
Gedichten op muziek
Verrassend, je optreden beginnen met het nummer Even Wachten. Niks wachten, meteen door met het volgende nummer Maar Toch. ‘Maar toch / Ongeveer op gevoel / Maar toch / Weet ik wel / Op gevoel / Wat ik wil ongeveer’. Rita Zipora maakt eigenlijk gezette gedichten op muziek. Denk aan Eefje de Visser, maar dan met wat meer elektronica en zonder gitaren.
Haar liedjes gaan over aantrekken en afstoten, over de onbereikbaarheid van een geliefde en over angsten en verlangens. Soms lichtvoetig en poëtisch, dan weer confronterend en herkenbaar. Vijfenveertig minuten genieten en dan op naar de merchandise. Kijken of ze haar laatste flesjes Zipora’s Ale, een speciaal 7% seizoensbiertje met Amerikaanse hop, kan slijten aan wat dorstige bezoekers.
Celine Cairo
De ster van de in 1990 geboren Celine Cairo is rijzende. Opgegroeid in een muzikaal gezin maakte ze op jeugdige leeftijd kennis met een veelheid van muziekstijlen. Klassiek, jazz, soul, flamenco en ook de betere popmuziek. Zangles vanaf haar elfde, een paar jaar later haar eerste gitaar en twee jaar Conservatorium in Amsterdam. Toen wist ze het zeker; een carrière in de popmuziek. Met een eigen band, eigen nummers en een eigen stijl. Haar grote voorbeeld? Producer, dj en singer-songwriter Fin Greenall, beter bekend onder zijn artiestenaam Fink. Met hem nam ze in 2013 haar tweede EP ‘Follow’ op.
Met haar optreden in het Vondelpark laat Celine Cairo vanmiddag zien dat de aanduiding ‘rijzende ster’ volkomen terecht is. Vanaf een podium dat is aangekleed met een mix van kunstbloemen en echte planten krijgt het publiek vooral nieuwe songs te horen, nummers die bedoeld zijn voor het in het najaar te verschijnen eerste echte album van Celine Cairo en haar band.
De nummers op dit nog uit te brengen album zijn voor een deel geschreven in Los Angeles – zoals het reeds op single uitgebrachte Hello Love en Free Fall – en deels op papier gezet in haar eigen vertrouwde Amsterdam. Het mooiste nummer vanmiddag? Een wat ouder liedje met de titel 180 Degrees. Over de twee gezichten die iemand kan hebben en dat het soms best lang kan duren voordat je dat ontdekt. Prachtig, ook in deze wat steviger uitvoering met band.
Tekst & Foto’s: © Herman Sixma
Vondelpark verwelkomt Emil Landman en Janne Schra
Van de storm die een week eerder over Nederland raasde is vanmiddag in het Vondelpark weinig meer te zien. Hier en daar nog wat afgerukte takken en een enkele omgezaagde boom. Het podium van het openluchttheater koestert zich vandaag in een weldadig zonnetje. En de temperatuur? Een aangename 24 graden. Kortom, alle ingrediënten voor een ontspannende middag met zomerse klanken zijn aanwezig. En dat wordt het ook. Zowel met de sfeervolle klanken van Emil Landman als met het sprankelende optreden van Janne Schra.
Toch mooi dat zoiets nog kan in Nederland; gratis muziek, dans en cabaret van hoog niveau tijdens de zomerweekenden in het Amsterdamse Vondelpark. Elf weken lang iedere vrijdagavond een dansvoorstelling die soms gevolgd wordt door een film. Op zaterdagmiddag een jeugdvoorstelling, gevolgd door opkomende muziektalent in Club Vondel en in de avond cabaret. En op zondagmiddag eerst klassieke muziek, gevolgd door de wat meer gevestigde namen uit het pop-circuit.
Voor wat betreft laatstgenoemde categorie begon deze reeks met Shirma Rouse gevolgd door onder meer optredens van Rootsriders, Sven Hammond, Pink Oculus, Akwasi, Benjamin Herman Trio, Sarah-Jane, Bixby en Klangstof Op 23 augustus wordt deze serie afgesloten met Yuri Honing en Candy Dulfer. En vandaag is het de beurt aan Emil Landmand en Janne Schra.
Emil Landman
“Wat een verschil met die zaterdagmiddag vorig jaar, toen ik hier in de stromende regen stond te spelen. En wat leuk om hier nu weer te staan op misschien wel de mooiste zondagmiddag van het jaar.” Met een lach op zijn gezicht bekijkt Emil Landman vanaf het podium de kleurrijke mensenmassa voor hem. De volwassenen lekker loom achterover zittend op de grond, nippend van een biertje of koel wit wijntje. De kinderen soms braaf zittend en dan weer druk spelend.
Een entourage die uitstekend past bij de muziek van Emil en zijn band. De muziek is voor een groot deel afkomstig van zijn eind 2014 verschenen debuutalbum ‘Colours And Their Things‘. Vanmiddag sfeervol, overtuigend en met veel spelplezier gebracht. Dit van de opener All Thats In Front tot aan het afsluitende With You.
Na ongeveer twee/derde van haar optreden heeft Janne Schra genoeg van haar (overigens prachtige) halfhoge schoenen. Resoluut worden ze uitgeschopt waarna ze op blote voeten verder gaat. Dansend over het podium, lachend naar het publiek en haar mede-bandleden en met volle teugen genietend van haar optreden waarbij de lach geen moment van haar gezicht verdwijnt. Het publiek geniet van de zomerse klanken die door Schra en haar band over het inmiddels volgepakte terrein uitgestrooid worden.
Klanken die soms uitbundig zijn, zoals in het afsluitende Carry On, dat nog het best te beschouwen is als een oproep om niet te blijven hangen in zelfmedelijden of negativisme, maar vooral door te gaan. En klanken die zo nu en dan ook verstild zijn, zoals in Little Bamboo, de koosnaam voor haar ‘kleine’ zusje. Bamboe breekt niet, maar buigt mee met de wind.
Het optreden in het Vondelpark laat zien dat Janne Schra en haar band uitstekend in staat zijn om het frisse en afwisselende geluid van het meest recente album ‘Ponzo‘ te vertalen naar het podium. Gecombineerd met een aantal prijsnummers van haar eerste solo-album en een enkel nummer uit haar Schradinova tijd, is het optreden van Janne Schra een genot om naar te kijken en naar te luisteren. Dat worden hopelijk uitverkochte concerten als Janne Schra vanaf begin oktober op tour gaat langs de Nederlandse poppodia. Janne is er in ieder geval klaar voor.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma
Twee Amsterdamse bands om in de gaten te houden ……
‘Buiten spelen voor de GRAP’. Onder deze titel presenteert de GroepenRaad Amsterdamse Popmuziek zich deze zaterdagmiddag in het Amsterdamse Vondelpark. Gelukkig leent het weer zich op deze laatste lentedag prima voor een middagje buiten spelen. Een flauw zonnetje, een aangename temperatuur. Voor het podium een publiek dat bestaat uit een mix van muziekliefhebbers, toevallige passanten, picknickende gezinnetjes en rondrennende kinderen. En op het podium twee nieuwe Amsterdamse bands: Bixby en Klangstof.
Voor Bixby, de band van Simone van Vugt (zang, gitaar), moet het openluchttheater in het Vondelpark vertrouwd aanvoelen. In 2014 won Simone op dit zelfde podium, met enkel Alexander van den Kleyenberg aan haar zijde, de finale van de Mooie Noten competitie voor singer-songwriters en (semi)akoestische acts.
Nu, een jaar later, is Bixby door de toetreding van Jasja Offermans (basgitaar) en Dan Huijser (drums) uitgegroeid tot een volledige band. Muziekstijl? Denk aan een mix van Lana del Rey en Fleetwood Mac, waarbij vriendelijke popliedjes worden afgewisseld met hardere, meer gruizige nummers. Muziek met als basis de sferische gitaarklanken van Alexander en de stem van Simone.
Drawing Lines
Of het nu komt door de relaxte sfeer in het Vondelpark of door het doorfeesten op Best Kept Secret in Hilvarenbeek, feit is wel dat Bixby in het begin moeite heeft haar draai te vinden en de aandacht van het publiek vast te houden. Pas in de tweede helft van de set met nummers als Drawing Lines, Fire/Love/Smoke en het afsluitende Exhale, komt de band echt goed los.
Vanaf dat moment maakt Bixby de door de nieuws-/mediawebsite DutchScene gestelde kwalificatie ‘één van Nederlands meest veelbelovende bands voor 2015’ volledig waar. Bixby, een naam om in de gaten te houden. En de naam Bixby? Die verwijst naar het hondje van de oma van Simone; een hondje dat overleed op de avond dat Simone haar eerste EP uitbracht. Is het dan toch zo dat toeval niet bestaat?
Klangstof
Wat het ‘in de gaten gehouden’ betreft is die andere band die vanmiddag in het Vondelpark speelt al weer een stapje verder. Met optredens op Grasnapolsky en Best Kept Secret heeft Klangstof zich in korte tijd in de kijker weten te spelen bij muziekminnend Nederland. Wat daarbij ongetwijfeld geholpen heeft is dat we eigenlijk te maken hebben met een afsplitsing van Moss, een band die bij dat zelfde muziekminnende Nederland hoog staat aangeschreven.
Klangstof dus. De band van Koen van der Wardt, die bij Moss basgitaar speelt maar nu te horen is op gitaar en synthesizer. Andere Moss-leden die we bij Klangstof op het podium zien zijn Finn Kruyning (nu op toetsen in plaats van drums) en Michiel Stam (gitaar). Drummer Wubbo Siegers komt van het inmiddels ter ziele gegane Novack.
Waar bij Bixby met name de gitaarpartijen verantwoordelijk zijn voor het sferische geluid, is Klangstof vooral een band waarin synthesizers en keyboards de boventoon voeren. Kalmerende, niet al te makkelijk in het gehoor liggende popmuziek. Een beetje in de lijn van Radiohead ten tijde van OK Computers en In Rainbows. Muziek met een sterk elektronische ondertoon. Muziek die vaak kalm begint, rustig doorkabbelt, om onverwachts uit te monden in een mooie climax. Aangenaam om naar te luisteren. Zeker op een zonnige zaterdagmiddag in het Vondelpark. Opnieuw een band met potentie.
Tekst en Foto’s : Herman Sixma